ارزیابی سطوح عملکرد ساختمان های با سیستم قاب خمشی فولادی طراحی شده بر اساس آیین نامه 2800

در دهه های اخیر مفهوم سطوح عملکردی مورد انتظار سازه ها در آیین نامه های بهسازی ساختمان های موجود بیان شده است . در این روش ، روند بهسازی سازه ها بر اساس تعیین سطوح عملکرد سازه ها و همچنین سطوح خطر لرزه ای است که با توجه به درخواست کارفرما و درجه اهمیت کنونی سازها می باشد، مشخص می شود . دلیل اصلی انتخاب روش عملکردی مبتنی بر این است که هزینه ارتقاء و یا ساخت و ساز با رعایت اهمیت و میزان آسیب های قابل قبول از یک سازه به سازه دیگرمتفاوت می باشد . این ایده چنان با اهمیت بود که باعث تغییر معیار طراحی بسیاری از آیین نامه ها که بر اساس معیار مقاومت می باشد به معیار طراحی بر اساس عملکرد شد. معیار طراحی در ویرایش سوم آیین نامه 2800 ایران نیز بر اساس این معیار مقاومت می باشد . سطح عملکرد مورد انتظار با شیوه ای غیر مستقیم بدست می آید، به طوری که انتظار می رود با رعایت این قوانین سطح عملکرد مطلوب مورد نظر بدست آید. در حال حاضر با بهبود و پیشرفت روش های تحلیل غیر خطی ، می توان از اهداف عملکردی ارائه شده از سوی آیین نامه ی 2800 اطمینان حاصل کرد . در این پژوهش سطوح عملکرد مورد انتظار سازه های فولادی با اهمیت خیلی زیاد در دو سیستم قاب خمشی متوسط و ویژه در تعداد طبقات مختلف مطابق با روش های تحلیل غیر خطی شده در آیین نامه های لرزه ای موجود ، مورد بررسی قرار گرفته و ضوابط پذیرش اعضای این سازه ها مطابق دستورالعمل های بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود بررسی می شوند. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از این مطلب است که ممکن در بعضی از موارد اهداف عملکردی ارائه شده از سوی ویرایش سوم آیین نامه 2800 ایران محقق نشود . بنابراین به نظر می رسد که اگر قرار باشد از ویرایش سوم آیین نامه 2800 که بر اساس معیار مقاومت است استفاده شود،لازم است تغییراتی در برخی از ضرائب لرزه ای ارائه شده از سوی این آیین نامه صورت گیرد .